Jednym ze skutków Wielkiej Wojny (1914-1918) były zmiany terytorialne, które swój formalny wyraz znalazły w traktatach pokojowych.

Na mocy traktatu wersalskiego (1919 r.) dokonano m.in. podziału ziemi kaszubskiej, która do tej pory w całości należała do Niemiec. Zachodnia część tego obszaru została w granicach państwa niemieckiego, natomiast  wschodnią – przyznano Polsce, a najmniejsza cząstka  naszej ziemi – choć ze stołecznym miastem – tworzyła Wolne Miasto Gdańsk.

Od połowy stycznia 1920 r. wojsko polskie stopniowo przejmowało wschodnią część Pomorza. Symbolicznym zakończeniem tego procesu stały się tzw. zaślubiny Polski z Bałtykiem (Puck –10.02.1920 r.; Wielka Wieś – 11.02.1920 r.).

W rocznicę tego wydarzenia należy pamiętać o jego wszystkich skutkach. Niewątpliwie, Kaszubi wiązali wielkie nadzieje ze zmianą państwowości, oczekiwali polepszenia swego losu. To z tego przekonania, z tych marzeń wzięło się uroczyste witanie wojsk polskich w poszczególnych miejscowościach, do których ono wkraczało. O tym się teraz, w setną rocznicę tego wydarzenia, mówi i pisze w mediach wszelkiego typu. Mniej zaś uwagi poświęca się temu, co nastąpiło już chwilę po owych wiwatach na cześć polskiej armii, mniej się wspomina o jej postępowaniu względem Kaszubów, czy też w ogóle o trudnym położeniu Kaszubów w państwie polskim.